- BALBUTIES
- BALBUTIESinfantum sermo, seu loquela, ipso fragmine offensantis linguae dulcior, uti habet Minucius Fel. Octavio: Graece ψελλότης, item ψελλισμὸς. Basilius Seleuc. Orat. 7. in Abrah. ὡς γὰρ ἠυξήθη τὸ βρέφος, καὶ ψελλίσμασι τῶ γονέων τὸν πόθον ἐτίτρωσκε. Cuiusmodi dimidiatae loquelae, et ob id dulcioris, specimen exstatapud Salvian, Ep. 4. ubi Palladia, a parentibus ipsius balbutiem imitantibus, Donnula vocata, Advolvor vestris, ô parentes carissimi, pedibus, illa ego verstra Palladia, vestra Gracula, vestra Donnula, cum qua his tot vocabulis quondam, indulgentissimâ pietate, lusistis. Quae vobis per varia, nomina nune suit mater, nunc avicula, numc domina. Iac. Ouzelius Animadvers. ad Minucium d. l. Vide infra Lallus.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.